mütəğəyyir

mütəğəyyir: sif. və zərf <ər.> Dəyişmiş, başqalaşmış, əsil hal və surətini itirmiş, başqa hala (şəklə) düşmüş. Padşahın qızı (mütəğəyyir): – Söylə, söylə! Ə. H.. Fərhad bilirdi ki, Aslan onun halını mütəğəyyir görüb tez soracaq. C. C.. Mütəğəyyir olmaq – halı, sir-sifəti dəyişmək, haldan, sifətdən dönmək, pozulmaq. Saqi, mütəğəyyir oldu halım; Söyləməyə qalmadı məcalım! F..

Игры ⚽ Нужна курсовая?

mütəhəyyir — sif. <ər.> Özünü itirmiş, nə edəcəyini bilməyən, heyrətə düşmüş, çaşmış, çaşıb qalmış. Mütəhəyyir adam. // zərf Heyrət içində, çaşmış halda. Şah Abbas mat və mütəhəyyir tamaşa edir. Ü. H.. Gövhərtac özünü köməksiz görüb mat, mütəhəyyir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mütəğəyyir — ə. w3 1) başqa şəklə düşən, dəyişilən; 2) əsəbləşmiş əsəbi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəhəyyir — ə. heyrətə düşmüş; çaşmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəhəyyiranə — z. <ər. mütəhəyyir və fars. . . . anə> Çaşmış halda, heyrət içində, təəccüblə. Mütəhəyyiranə ətrafa baxmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mahirlik — is. Mahir olma; məharət, ustalıq. Mahirlik göstərmək. – Mollalardan o yana oturmuş hacılar başmaqların hər tərəfinə mahirlik ilə tutulmuş güləbətini görüb mat və mütəhəyyir qalardılar. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias