- mütəğəyyir
- sif. və zərf <ər.> Dəyişmiş, başqalaşmış, əsil hal və surətini itirmiş, başqa hala (şəklə) düşmüş. Padşahın qızı (mütəğəyyir): – Söylə, söylə! Ə. H.. Fərhad bilirdi ki, Aslan onun halını mütəğəyyir görüb tez soracaq. C. C.. Mütəğəyyir olmaq – halı, sir-sifəti dəyişmək, haldan, sifətdən dönmək, pozulmaq. Saqi, mütəğəyyir oldu halım; Söyləməyə qalmadı məcalım! F..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.